οδοιπλανώ

ὁδοιπλανῶ, -έω (Α)

περιφέρομαι εδώ και εκεί, περιπλανώμαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁδοῖ, τοπική τού ουσ. ὁδός + -πλανώ (< -πλανής < πλανῶμαι). Η χρησιμοποίηση τής τοπικής πτώσης αντί τής ονομαστικής στο α' συνθετικό οφείλεται σε μετρικούς λόγους προς αποφυγή τών αλλεπάλληλων βραχειών συλλαβών].